ค่าชดเชย (Severance Pay) คือเงินที่นายจ้างต้องจ่ายใ ห้แก่ลูกจ้างเมื่อเลิกจ้าง นอกเหนือไปจากเงินประเภทอื่ น ซึ่งนายจ้างตกลงจ่ายให้แก่ล ูกจ้าง ตาม พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงานฯ มาตรา 5
การถูกเลิกจ้างกะทันหัน ตามกฎหมายแล้วจะได้เงินชดเช ย 2 อย่างจากนายจ้าง คือ ค่าชดเชยถูกเลิกจ้าง และ ค่าบอกกล่าวล่วงหน้า
โดยมีรายละเอียดและเงื่อนไข ดังนี้
.
1. ค่าชดเชย เมื่อถูกเลิกจ้าง
เมื่อถูกให้ออกจากงานโดยไม่ สมัครใจและไม่มีความผิดใดๆ เงินชดเชยที่ได้จะขึ้นอยู่ก ับเงินเดือนและอายุงาน
⭕️ ทำงานติดต่อกันครบ 120 วัน แต่ไม่ถึง 1ปี ได้รับเงินชดเชยไม่น้อยกว่า ค่าจ้างอัตราสุดท้าย 30 วัน
⭕️ ทำงานติดต่อกันครบ1ปี แต่ไม่ถึง 3ปี ได้รับเงินชดเชยไม่น้อยกว่า ค่าจ้างอัตราสุดท้าย 90 วัน
⭕️ทำงานติดต่อกันครบ 3ปี แต่ไม่ถึง 6ปี ได้รับเงินชดเชยไม่น้อยกว่า ค่าจ้างอัตราสุดท้าย 180 วัน
⭕️ ทำงานติดต่อกันครบ 6ปี แต่ไม่ถึง 10ปี ได้รับเงินชดเชยไม่น้อยกว่า ค่าจ้างอัตราสุดท้าย 240 วัน
⭕️ ทำงานติดต่อกันครบ 10 ปีขึ้นไป ได้รับเงินชดเชยไม่น้อยกว่า ค่าจ้างอัตราสุดท้าย 300 วัน
⭕️ ทำงานติดต่อกันครบ 20ปีขึ้นไป ได้รับเงินชดเชยเท่ากับค่าจ ้างอัตราสุดท้าย 400 วัน
.
2. ค่าบอกกล่าวล่วงหน้า
การเลิกจ้างโดยลูกจ้างไม่ได ้สมัครใจ โดยไม่บอกล่วงหน้า ถ้าเป็นแบบนี้จะได้เงินค่าบ อกกล่าวล่วงหน้า เพิ่มเติมด้วย ตามกรณีดังต่อไปนี้
.
20 ส.ค. 2567
6 ก.ค. 2566
6 ก.ค. 2566
6 ก.ค. 2566